Wereldvoetballer, wereldtrainer, tactisch meesterbrein, deugniet, knorrepot, kaarter, gokker, drinker, kettingroker, hork, maar ook: een geweldige vriend, een warme man.
Ernst Happel 1992 [Kick uitgevers/Jeroen van Bergen]
Ernst Happel is nog maar 66 als hij op 14 november 1992 in Oostenrijk bezwijkt aan een slopende ziekte, leverkanker. In de kranten overal in Europa, vooral in Oostenrijk, Duitsland, België en Nederland, wordt hij bewierookt als De Wereldkampioen, de titel die hij als voetballer en als trainer nooit veroverde, maar die hem toch paste, want Happel had de uitstraling van een kampioen. En bovendien, met de negentien hoofdprijzen die hij als trainer won, was hij toch echt een kampioen in de voetbalwereld. Als centrumverdediger maakte hij furore met Rapid Wien en de Oostenrijkse nationale ploeg, zijn grootste trainerssuccessen boekte hij met Feyenoord, Club Brugge en Hamburger SV.
Voetbal beheerste zijn leven, praktisch vanaf het begin, in de jaren twintig in Wenen, tot aan het bittere einde. In 1992 is de markante voetbalman met de bijnaam Der Weltmeister bondscoach en zijn Oostenrijkse elftal oefent op 26 mei in Sittard tegen Nederland. Wim Jansen, Feyenoords technisch directeur, en trainer Willem van Hanegem zoeken hun oude leermeester op in zijn hotel. ‘Wimpie en Der Willem’, zoals Happel hen noemt, weten dat zij ook afscheid van hun beste trainer ooit gaan nemen. Happel, vel over been, kaal vanwege de chemo, holle ogen in donkere, diepliggende kassen, is doodziek, maar ontkent de kanker hardnekkig.
Tegen Nederlandse journalisten zegt hij te zijn geplaagd door een levervirus, opgelopen op de Bahama’s tijdens een trainingskamp met zijn laatste club, FC Tirol. ‘Maar het is geen kanker’, beweert Happel, ‘want als je dat hebt, heb je pijn en dat heb ik niet.’
Het is een emotioneel weerzien tussen de trainer die Feyenoord de Europa Cup en de wereldbeker bezorgde en twee van zijn lievelingsspelers. Nederland wint met 3-2 en als verslaggevers aan de Oostenrijkse bondscoach vragen of kwalificatie voor het WK 1994 in de Verenigde Staten zijn opdracht is, antwoord Happel op z’n Happels: ‘Ik moet helemaal niks. Het enige dat je in het leven moet, is sterven.’
Een half jaar later overlijdt Der Weltmeister.
Ernst Happel 1970 [Kick uitgevers/Jan Sterk]
Kick uitgevers heeft in de afgelopen jaren meerdere boeken uitgegeven over Feyenoord. Wil je meer lezen over het glorieuze Europa Cup-seizoen 1 1969-’70, bestel dan snel een van de laatste exemplaren, gesigneerd door Ove Kindvall!
