De grote voorzitter zag de bui zelf al hangen toen het in het voorjaar van 1982 opeens rap bergafwaarts met hem ging. De fanatieke bridger Cor Kieboom behaalde in maart nog een mooie triomf in een kaartcompetitie op Varkenoord, maar werd vervolgens getroffen door wat hij zelf ‘een hersenbloedinkje’ noemde. Er leek niet al te veel loos, maar dat was schijn.
Jaap van Praag van Ajax en Feyenoords Cor Kieboom (rechts) toosten op elkaars gezondheid tijdens een bijeenkomst op het KNVB-centrum in Zeist, november 1966. [Ron Kroon, Nationaal Archief/Anefo, 919-7821]
De grote voorzitter zag de bui zelf al hangen toen het in het voorjaar van 1982 opeens rap bergafwaarts met hem ging. De fanatieke bridger Cor Kieboom behaalde in maart nog een mooie triomf in een kaartcompetitie op Varkenoord, maar werd vervolgens getroffen door wat hij zelf ‘een hersenbloedinkje’ noemde. Er leek niet al te veel loos, maar dat was schijn.
Kieboom belandde in verpleeghuis De Twee Bruggen, in de Rotterdamse wijk Lombardijen, en begon daar zo te sukkelen dat hij het einde rap naderbij zag komen. Op 28 juli 1982 overlijdt de 81-jarige Cornelis Rocus Johannes Kieboom. Feyenoord rouwt om de geboren Brabander die de club groot maakte, als penningmeester ten tijde van de bouw van de Kuip en daarna als voorzitter, tot diep in de jaren zestig toen Feyenoord een grootmacht in het voetbal werd, ook in Europa.
Feyenoord en de Kuip waren zijn leven en zijn grote trots. Daarover schreef Kieboom in 1968, in het Gedenkboek ter ere van het zestigjarig bestaan: ‘Ach man, ach jong, ik ken deze Maasoever. Daar heb je geen idee meer van. De Joubertstraat en zo, dat was een bootwerkerswijk. Wat hadden die mensen daar? Niks, helemaal niks. En daarom is Feyenoord daar zo groot geworden… En nou kun je misschien begrijpen dat ik me indertijd zo kwaad maakte, toen ze over dat stadion van ons zeiden: “Dat ding wordt zó mooi, moeten we dat nou niet aan de rechter-Maasoever neerzetten?” Joh, wat was ik kwaad. Ik zei: “De rechter-Maasoever heeft alles bij ons vergeleken.” Wij hadden alleen dat Moordenaartje, dat trammetje dat toen reed. Anders niks. Ik zei: “De linker-Maasoever krijgt dat stadion. Dat ding komt hier.” Hoe kon dat nou ook, een stuk Feyenoord op de rechteroever. Jonge, jonge, wat keken ze allemaal hun ogen uit op dat stadion van ons. En wat was dat geweldig voor al die mensen hier. Zo’n stadion, pal naast de deur.’
Kieboom wordt gecremeerd op de Algemene Begraafplaats Hofwijk, in Overschie, langs rijksweg A13. In stilte, zoals de erevoorzitter dat wilde. ‘Geen speeches,’ had hij gezegd, ‘want er wordt nergens zo gelogen als in oorlogscommuniqués en op recepties bij overlijdens.’
Cor Kieboom, als bridger in zijn element. [Archief familie Kieboom]
In het boek Leve Feyenoord 1 wordt de opkomst van voorzitter Cor Kieboom uitgebreid beschreven.
