Duizenden stroomden naar het terrein, nieuwsgierig aangegaapt door de bewoners van de Dordtschen Straatweg die maar niet schenen te kunnen begrijpen dat “de menschen zoo gek zijn, om naar dat voetballen te gaan kijken”. Zoo uitte tenminste in het voorbijgaan een grijsgeringbaarde “opa” zijn verontwaardiging over de kermisachtige drukte op den straatweg.’
Het ‘sportterrein bij uitnemendheid’ van Feyenoord, begin jaren twintig. [Kick images]
Vrolijk, bijna uitgelaten doet Het Rotterdamsch Dagblad verslag van de opening van het nieuwe Feyenoord-complex op de zomerse zondag 26 augustus 1917. Het is feest op Zuid, waar de club van de gewone man in nog geen tien jaar tijd is uitgegroeid tot een fikse volksvereniging in de top van het vaderlandse voetbal die nu volgens de krant ‘een sportterrein bij uitnemendheid’ tot haar beschikking heeft.
Hoewel Feyenoord onderhand in heel Rotterdam grote populariteit geniet, moest de club worden gered door Jac. Barzilaij, een handelaar in oude en nieuwe metalen op Katendrecht. Feyenoord was namelijk acuut in hevige veldnood geraakt, omdat het Afrikaanderplein van gemeentewege een nieuwe bestemming had gekregen: volkstuintjes. ‘Ome Sjaak’ Barzilaij richtte met enige gelijkgestemden zakenlieden de N.V. Sportterrein Feijenoord op en die zorgde voor een knap stukje grond in de wijk Charlois.
Daar, aan de Kromme Zandweg, werd in en paar maanden tijd Feyenoords nieuwe thuishaven aangelegd. In de week voor de openingswedstrijd tegen het Zutphense Be Quick nam het Rotterdamsch Dagblad er alvast een kijkje. De krant doet op dinsdag 21 augustus verslag van de rondleiding die het van Feyenoord kreeg door het sportpark met een oefenterrein van 101 bij 50 meter en een hoofdveld van 107 bij 70 meter. ‘In één woord, alles ziet er keurig uit… Op de tribune, aardig wit en rood geschilderd, zijn 260 zitplaatsen, terwijl de ruimte er onder benut is voor kleed- en waschlokalen, met toepassingen van de laatste vindingen. Waschtafels, voetbaden, douches, alles is aanwezig. De jongenstribune, 24 meter lang, heeft 750 staanplaatsen, terwijl langs het veld nog 1e rangs zit- en staanplaatsen en 2e rangs staanplaatsen ingeruimd worden. Verder bezichtigden wij een fraai clubgebouw, ook weder in de clubkleuren (rood en wit) gehouden, waarin een aardige bestuurskamer en een restauratiezaal.’
Aan de Kromme Zandweg heeft aannemer Jaap van Eesteren voor de topwedstrijd tegen Ajax in maar 1935 in nog geen week tijd een extra tribune voor 10.000 toeschouwers gebouwd. [Archief J.P. van Eesteren]
Ter afsluiting heeft het RD nog wat reisinformatie: ‘Het terrein is te bereiken met lijn 9, afstappen halte Dordtschen Straatweg, waarna men na een wandeling van circa 7 minuten het veld bereikt.’
Aan de Kromme Zandweg zal ‘de trots van Zuid’ verder ontbolsteren en z’n eerste drie landstitels in de wacht te slepen. Om twintig jaar later nog eens te verkassen, maar dan naar een stadion ‘bij uitnemendheid’, een van internationale allure zelfs, een Kuip tot in de eeuwigheid.
