KICK UITGEVERS KOMT MET BOEK OVER DE DRIE JAAR DURENDE TRIOMFTOCHT VAN AJAX DOOR EUROPA: TRILOGIE
Opluchting. Oud-Hollands gezang weergalmt in de Londense voetbalkathedraal: ‘We zijn er bijna, we zijn er bijna…’, en ‘Hij heeft gewonnen de Zilver-vlo-ho-ho-hoot’. Arie Haan heeft er, met een gelukkie en na een laatste handigheidje van Johan Cruijff, op Wembley 2-0 van gemaakt. Ajax gaat winnen van Panathinaikos in de Europa Cup-finale, die moeizamer verliep dan de 40.000 Ajax-aanhangers hadden gedacht, zeker na die vroege prachtgoal van Dick van Dijk.
Wanneer Jack Taylor, in het dagelijks leven slager te Wolverhampton, op woensdagavond 2 juni 1971 het eindsignaal blaast, raast euforie door de Hollandse supportersgelederen. Op de tribunes deinen rood-witte massa’s, een golf van uitzinnige supporters overspoelt het veld. De achttienjarige Ed van Zorg en de drie jaar jongere Frans Groenendaal zijn twee van de waaghalzen die door het kordon van verbaasde agenten breken.
Veldbestorming op Wembley waar de Europa Cup-winnaars Johan Neeskens, Wim Suurbier en Heinz Stuy ten prooi vallen aan uitzinnige fans. [Kick images/Bob Friedländer]
Ed bestormt het veld met een pijnlijke ribbenkast. Hij heeft zijn grote Ajax-vlag over de omheining gesmeten en is er meteen achteraan gedoken, tussen de bobby’s door, maar ook boven op de opstaande vlaggenstok. De adrenaline verdooft de pijn tijdens Ed’s woeste rondedans op het heilige Londense gras en met zijn schoen hakt hij een pol uit de grond die mee terug naar huis gaat. Nog jarenlang zal de Wembley-kluit het uitstekend doen in de tuin van zijn ouders.
Ook Frans neemt overwinningsgras mee naar huis, maar alleen sprieten, een handvol. Na een onrustige boottocht van Harwich naar Hoek van Holland is hij alles kwijt. Zijn stukje Wembley zal wel ergens op de Noordzee drijven.
Ed van Zorg en Frans Groenendaal zijn vijftig jaar later nog altijd hartstochtelijke Ajax-fans. Ed heeft met zijn zoons, de tweeling Luca en Mauro, een vaste plek in Arena-vak 413, Frans is nooit meer weggegaan van de F Side, waar hij nu ‘Opa Spoor’ heet, omdat hij in Delft woont en altijd met de trein naar Ajax reist, thuis én uit.
Ed en Frans doen uitgebreid hun verhaal in het grote Europa Cup-boek dat Kick uitgevers komend voorjaar uitbrengt en waarvan de voorlopige titel luidt: TRILOGIE, Ajax heeft de Europa Cup, 1971-‘72-’73. In dit standaardwerk over de hoogtij van Ajax herleeft de drie jaar durende triomftocht door Europa van een prachtig en wilskrachtig elftal.
Wie denkt dat alles wel is geschreven en getoond over de gouden Ajax-jaren, vergist zich. Wij van Kick hebben voor TRILOGIE toch nieuwe verhalen weten los te peuteren, bijvoorbeeld over de finaletegenstanders van Ajax die alle drie enigszins of zelfs heel erg onterecht de eindstrijd bereikten. Panathinaikos werd in 1971 opzichtig gered door de Spaanse thuisfluiter José Maria Ortiz de Mendibil, Inter Milaan kon in ’72 finalist worden omdat de UEFA een 7-1 nederlaag bij Borussia Mönchengladbach schrapte en Juventus werd in ’73 een handje geholpen door de West-Duitse scheidsrechter Gerhard Schulenburg. De jaren zestig, maar ook de eerste helft van de jaren zeventig waren een tijd van vooral Italiaanse list en bedrog in de Europa Cup.
En wat het beeld betreft. Kick ontdekte nooit eerder vertoonde foto’s in het eigen archief en in dat van Voetbal International. Bijvoorbeeld over de reis terug in de tijd naar het geïsoleerde Albanië, dat in 1970 ver achterloopt op de rest van Europa. Daar, in achterlijk Tirana, vangt het grote succesverhaal van Ajax aan.
Terug naar 2 juni 1971, Londen. Een pitch invasion is not done in Engeland en vooral de tabloids zullen er schande van schrijven. De chauvinistische pers doet ook wat smalend over de finale zelf. Die stelde niet veel voor, zo wordt geschreven, een wedstrijd met twee ploegen die er in de Engelse competitie niet aan te pas zouden komen. Maar er zijn uitzonderingen. De Daily Express toont zich enthousiast over de faire eindstrijd en rept van ‘een van de kleurrijkste gebeurtenissen ooit op Wembley. Met voetbal zoals het dient te zijn. Fatsoen op het veld, plezier op de tribunes’.
Amsterdam krijgt maar niet genoeg van de Cup die Johan Cruijff (rechts), Velibor Vasovic en Piet Keizer nog maar eens tonen vanaf het dak van de bus naar het Stadhuis. [Nationaal Archief/Anefo, 924-6172]
Terug in Amsterdam juichen honderdduizenden Ajax toe tijdens een rijtoer in open Mercedessen van stadion de Meer naar het Leidseplein. Daarna gaat het met de bus naar het Stadhuis voor een ontvangst met de hoogste onderscheiding van de stad, die nog dagen door zal feesten.
En dan zijn er ook nog schriftelijke vragen van oppositieleider Joop den Uyl aan de regering. Want de PvdA-voorman vraagt zich af waarom Ajax niet is gehuldigd bij het Paleis op de Dam. Immers, het kabinet heeft zich op het standpunt gesteld dat het paleis meer moet worden betrokken bij openbare gebeurtenissen. En als er nou één publiek festijn daarvoor in aanmerking kwam, dan was het toch wel de huldiging van Ajax.
